Αθηναγόρας

I

Όνομα ιστορικών προσώπων.

1. Ο Συρακούσιος, που έζησε την εποχή της εκστρατείας των Αθηναίων εναντίον της Σικελίας (415 π.Χ.). Όταν έφτασαν οι πρώτες ειδήσεις για την εκστρατεία αυτή στις Συρακούσες, οι κάτοικοι δεν πίστεψαν τον Ερμοκράτη του Έρμωνα, που τους το ανήγγειλε στην Εκκλησία του Δήμου. Τότε ανέβηκε στο βήμα ο Α., αρχηγός της δημοκρατικής μερίδας, και αφού επιβεβαίωσε την είδηση, τους είπε πως η Σικελία ήταν σε πολύ καλύτερη θέση για να υπερασπιστεί τον εαυτό της απ’ ό,τι η Πελοπόννησος, αφού οι Αθηναίοι ούτε άλογα θα μπορούσαν να προμηθευτούν επιτόπου, ούτε πολλούς οπλίτες θα ήταν σε θέση να μεταφέρουν με τα πλοία τους.

2. Σάμιος (αρχές 5ου αι. π.Χ.). Ένας από τους τρεις πρέσβεις που έστειλαν οι Σάμιοι στη Δήλο, μετά τη νίκη των Πλαταιών και τη ναυμαχία της Μυκάλης, για να ζητήσουν από τους Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδας να εκστρατεύσουν στην Ασία και να απελευθερώσουν τους Ίωνες από τον ζυγό των Περσών. Οι άλλοι δύο ήταν ο Λαμπών του Θρασυκλή και ο Ηγησίστρατος του Αρισταγόρα. Ο Ηγησίστρατος είπε πως, αν οι Ίωνες τους δουν όλους μαζί, θα αποστατήσουν, και οι βάρβαροι δεν θα μπορέσουν να αντιδράσουν, γιατί τα πλοία δεν μπορούν να πολεμήσουν με τα πλοία των Ελλήνων. Ο Λεωτυχίδης ο Λακεδαιμόνιος, στρατηγός των Ελλήνων, θεώρησε το όνομα του Ηγησιστράτου καλό οιωνό και τον διέταξε να πάει μαζί με τον στόλο.

3. Τύραννος της Εφέσου.

4. Στρατηγός του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου Ε’ το 197 π.Χ., που μνημονεύεται επανειλημμένα στον Β’ Μακεδονικό πόλεμο ως ανδρείος και ικανός.

5. Στρατηγός και φρούραρχος Θεσσαλονίκης την εποχή του βασιλιά Περσέα της Μακεδονίας (168 π.Χ.).

6. Ο Μιλήσιος (τέλη 4ου αι. π.Χ.). Ηγήθηκε των Ροδίων εναντίον του Δημητρίου του Πολιορκητή το 305 π.Χ. Ο Δημήτριος έφτασε στη Ρόδο σταλμένος από τον πατέρα του Αντίγονο, που ήθελε να εξασφαλίσει τη θαλασσοκρατορία στη Μεσόγειο και είχε κιόλας κατακτήσει την Κύπρο. Όμως, παρά τις πολιορκητικές μηχανές του Δημητρίου και την επιμονή του, οι Ρόδιοι, στην αρχή με αρχηγό τον Αμεινία, και μετά τον θάνατό του, με τον γενναίο και επινοητικό Α., μπόρεσαν να κρατήσουν. Και στα μέσα του 304 π.Χ. έληξε η πολυθρύλητη πολιορκία, με έντιμη ειρήνη, που άφηνε τη Ρόδο αυτόνομη, αφρούρητη και οικονομικά αυτοδιοικούμενη.

II

(2ος αι. μ.Χ.). Πλατωνικός φιλόσοφος, γεννημένος στην Αθήνα. Προσηλυτίστηκε στον χριστιανισμό και εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια. Από εκεί, το 176 μ.Χ., έστειλε στον αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο και τον γιο του Κόμμοδο μια επιστολή, που είχε τον τίτλο Πρεσβεία περί των χριστιανών. Στο άλλο έργο του, που θεωρείται επίσης αυθεντικό, τη μελέτη Περί αναστάσεως των νεκρών, αναπτύσσει νεοπλατωνικές ιδέες. Αν και ασπάσθηκε τον χριστιανισμό, ο Α. δεν υποτάχθηκε στα δόγματα της νέας θρησκείας, αλλά θέλησε να συνδυάσει τη χριστιανική διδασκαλία με την ελληνική φιλοσοφία, όπως και πολλοί ονομαστοί ιεράρχες.

Τα δύο σημαντικά συγγράμματά του εκδόθηκαν από τους γνωστότερους οίκους της εποχής. Η έκδοση των Βενεδικτίνων (Παρίσι 1742) και η γερμανική του Ότο (1846-50) θεωρούνται οι καλύτερες.

Πολλοί μεγάλοι ιστορικοί αναφέρονται στο έργο του. Ανάμεσά τους ο Έντουαρντ Ζάιλερ και ο Βίλχελμ Νέστλε, οι οποίοι υπογραμμίζουν ιδιαιτέρως το γεγονός ότι ο Α. άσκησε μεγάλη επίδραση στην Περιπατητική σχολή της εποχής του. Ο Α. υπήρξε ένας από τους πλατωνικούς φιλοσόφους και υποστηρικτής των αριστοτελικών απόψεων, τις οποίες προσπάθησε να εντάξει στην ορθοδοξία μια και ήταν από τους βαθύτερους υποστηρικτές της.

III

Όνομα μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

1. Γεώργιος Αναστασιάδης (Σικάγο 1941 –). Μητροπολίτης Παναμά, υπέρτιμος και έξαρχος Κεντρώας Αμερικής. Σπούδασε στη θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Το 1965 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1967 πρεσβύτερος, ενώ το 1982 εξελέγη βοηθός επίσκοπος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αμερικής, με τον τίτλο του επισκόπου Δορυλαίου. Υπηρέτησε σε διάφορες ενορίες –κοινότητες Καναδά και Αμερικής, πρωτοσύγκελος της επισκοπής Σικάγου, γενικός γραμματέας του Γραφείου Μητροπολιτών και Επισκόπων Αμερικής, επόπτης της Ακαδημίας Αγίου Βασιλείου, διευθυντής του Γραφείου Διεκκλησιαστικών Σχέσεων της Ι. Αρχιεπισκοπής κλπ. Το 1996 εξελέγη παμψηφεί από την Αγία και Ι. Σύνοδο του οικουμενικού πατριαρχείου ως μητροπολίτης της νεοσύστατης ιεράς μητρόπολης Παναμά, την οποία και οργάνωσε υποδειγματικά.

2. Νικόλαος Ζακόπουλος(Αμάραντος Κόνιτσας Ιωαννίνων 1931 –). Μητροπολίτης Φωκίδος. Σπούδασε στη θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1956). Το 1959 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Υπηρέτησε αρχικά ως εφημέριος και πρωτοσύγκελος στην αρχιεπισκοπή Θυατείρων (έδρα Λονδίνο) και στη συνέχεια ως εφημέριος στις αρχιεπισκοπές Βόρειας και Νότιας Αμερικής και Αθηνών. Το 1986 εξελέγη μητροπολίτης Φωκίδος, όπου έχει επιτελέσει σπουδαίο και σημαντικό πνευματικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο. Εκτός των άλλων, προεδρεύει του γενικού φιλόπτωχου ταμείου, της επιτροπής της Γιαγτζείου Επαγγελματικής Σχολής, του Σταλλείου–Γατείου γηροκομείου, καθώς και διαφόρων άλλων κληροδοτημάτων και επιτροπών. Τέλος, άρθρα και μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ στη μητροπολιτική του περιφέρεια εκδίδεται και η εφημερίδα Εκκλησιαστικόν Βήμα.